HET OUDSTE LID VAN DE JBN

De heer Paanen is geboren op 4 september 1917 in Amsterdam. Hij werd grootgebracht met paard en wagen en de liefde voor paarden is hij altijd blijven houden. “Ik kom eigenlijk uit de paardenwereld. In mijn tijd ging alles met paarden en wij hadden die zelf in onze stal. Ik heb zelfs met mijn eigen paard op het toneel gestaan en een circusnummer gehad.” De heer Paanen is altijd een bezige bij geweest. Naast het dagelijks onderhouden van paarden, was hij eigenaar van een transport-bemiddelingsbedrijf met kantoren in Amsterdam, Rotterdam en Stuttgart.

Rond zijn dertigste levensjaar kwam Paanen in aanraking met budo. “Ik had destijds een vriendin die in de buurt van het Rijksmuseum woonde. Ik fietste daar regelmatig naartoe en toen kwam ik ook langs de sportschool van Gé Koning. Hij adverteerde overal en toen dacht ik; laat ik eens een keer naar binnen lopen. Dat heb ik toen op een zeker ogenblik gedaan en toen ben ik met jiujitsu gestart. Uiteraard niet wetende dat het uiteindelijk tot een jarenlange relatie zou uitgroeien.” Paanen heeft de 1e dan jiujitsu en 3e dan judo.

De heer Paanen werd in 1951 lid van de JBN, dat destijds nog de Nederlandsche Jiu Jitsu Bond (NJJB) was. In de jaren daarna begonnen de twee zoons van Paanen met judo bij Sportschool Gé Koning. “Rob en Oscar waren behoorlijk bijdehand en schreven zich destijds voor ieder toernooi in. Ik ging overal mee naartoe en was daardoor ook steeds meer zichtbaar.” In 1960 bezocht Paanen als afgevaardigde van de sportschool een algemene ledenvergadering van de NJJB, waar hem werd gevraagd of hij de rol als secretaris wilde vervullen. “Ze dachten vast; die man is zo gek dat hij overal bij is, laten we hem maar vragen. Ik dacht zelf dat de functie voor het district Noord-Holland was, maar niet veel later bleek dat het voor de landelijke bond was. Dat vond ik uiteindelijk ook geen probleem en heb ik met veel plezier gedaan.”

In die tijd had de NJJB geen kantoor. “Er moesten toen flink wat maatregels genomen worden, dus we spraken met het bestuur iedere maandag op mijn kantoor in Amsterdam af. We handelden zaken af die tegenwoordig op het bondsbureau worden uitgevoerd.” In die tijd waren er verschillende bonden die uiteindelijk verenigd moesten worden naar één bond, zodat ze konden aansluiten bij de Nederlandse Sport Federatie (tegenwoordig NOC*NSF). “Wim van Zijll was destijds de verantwoordelijke voor die organisatie en beoogde de eenheid. Hier heb ik ook voor een groot deel aan meegewerkt.”

In de periode van het verenigen naar één bond was de heer Paanen op zoek naar iemand die hielp met notuleren. Dit bleek uiteindelijk de liefde van zijn leven te worden. “Inmiddels was er een bondsbureau en daar koos ik de meid met de mooiste benen uit om te komen notuleren. Met haar ben ik uiteindelijk getrouwd, heb ik nog een kind gekregen en ben ik nog steeds samen.” In 1966 werd Paanen benoemd tot Lid van Verdienste wegens uitzonderlijke prestaties gedurende zes achtereenvolgende jaren bij het realiseren van één grote judobond in Nederland.

Na een periode van acht jaar stopte de heer Paanen als secretaris. Paanen heeft zelf nooit lesgegeven of aan wedstrijden meegedaan, maar wilde na zijn periode als secretaris wel bezig blijven binnen het budo. Hij koos er daarom voor om als scheidsrechter aan de slag te gaan. “Dit is wel een van mijn mooiste herinneringen. Ik ben in korte tijd nationaal scheidsrechter geworden en kreeg toen de wens om ook internationaal te scheidsrechteren. Ik wist dat ik dit niet via het bondsbureau kon regelen, omdat ze me daar niet goed genoeg voor vonden. Ik heb toen stiekem de benodigde formulieren gepikt en direct contact opgenomen met de internationale judofederatie. Ik kende ze namelijk nog van mijn tijd als secretaris. In die periode kwam ik Jaapie (Jaap Nauwelaerts de Agé) tegen en toen heb ik alles aan hem opgebiecht. Ik zei: er is maar één iemand die me kan tegenwerken en dat ben jij. Maar hij vertelde me al snel dat ik geen last van hem zou krijgen.” Uiteindelijk heeft Paanen in Beauvallon de twee jaar durende cursus gevolgd. “Dat vond ik geweldig. Uiteindelijk heb ik op verschillende toernooien in Europa als scheidsrechter op de mat gestaan.”

In de jaren daarna vervulde Henk Paanen nog verschillende, volgens hemzelf kleinere, rollen binnen de judobond. Het is voor Paanen niet mogelijk om nog alle ontwikkelingen van de bond op de voet te volgen, maar de verbinding met het budo blijft. “Ik heb nog heel goed contact met Martin de Vries. Hij is oud-voorzitter van het district Noord-Holland. Ik zie hem zeer regelmatig en hij houdt me ook op de hoogte. Hij zorgt er ook voor dat ik samen met wat budovrienden kan gaan lunchen. Eens in de zes of zeven weken spreek ik met een paar mensen, die ik ken via de bond, af. Hier zitten bijvoorbeeld ook Cor van der Geest en Joop Vermeulen bij. Ik vind het mooi dat ik op die manier nog steeds de verbinding met hen en dus met het budo heb.”