WERELDKAMPIOEN NOËL VAN 'T END
Van underdog naar inspirator
Tientallen interviewverzoeken, aanwezig bij verschillende talkshows en zelfs een persoonlijke ontmoeting met de minister-president. Noël van ’t End (28) is en blijft het gesprek van de dag na het veroveren van de wereldtitel in Tokio. Nu, ruim een maand verder, is er nog steeds veel aandacht voor de in Houten geboren judoka. “Het is een gekkenhuis. Vanaf het moment dat ik die titel pakte heb ik één, twee of soms zelfs drie mediaverzoeken per dag.” Samen met de wereldkampioen blikken we terug op het moment dat zijn leven een nieuwe wending kreeg.
Het is donderdag 29 augustus. In de Budokan in Tokio zijn alle ogen gericht op de gewichtscategorieën tot 70 en tot 90 kilogram. Daar waar Anton Geesink in 1964 historie schreef, zijn judoka’s van over de hele wereld erop gebrand om hun eigen geschiedenis te schrijven. Noël oogt kalm, geconcentreerd en zelfverzekerd. Hij scoort mooie punten, verslaat één voor één zijn tegenstanders en stroomt langzaam door het wedstrijdschema. De opdracht die hij vooraf van zijn coach Jean-Paul Bell (ook wel JP) kreeg, rust bewaken en partij voor partij focussen op de tegenstander, had hij onder controle. “Ik zat in zo’n goede flow. Het ging allemaal lekker”, analyseert Noël. Alles leek mee te zitten, alleen bleken zijn handen halverwege een klein probleem te vormen. “Mijn handen zagen er niet uit. Er was veel bloed en dus veel tape nodig. Maar hoe meer tape er wordt gebruikt, hoe moeilijker het is om de vingers te bewegen en dus om m’n tegenstander vast te pakken. Ik heb het vervolgens expres een dag erop laten zitten, bang voor het eindresultaat. Achteraf teken ik ervoor dat dit het enige probleem was waar we tegenaan liepen.”
Winnen en verliezen ligt bij judo erg dicht bij elkaar. Dit is ook zeker het geval in de klasse tot 90 kilogram waar Noël de titel veroverde. De Nederlander won van alle judoka’s die met hem het podium beklommen. “Het is een sterk deelnemersveld, er zijn wel twintig mensen die kampioen kunnen worden in deze klasse. Op deze manier de titel pakken is echt een droom die uitkomt. Er kan nu niet achteraf worden gezegd ‘wat als de nummer drie de finale had bereikt’. Er zit altijd wel een ‘ja maar’ bij, maar deze keer niet. Het was geen gelukje, ik ben echt de beste. En dat moet nog wel tot me doordringen.” De wereldtitel neemt niemand Noël meer af. Maar hoe zorgt de judoka ervoor dat hij de komende toernooien ook kan excelleren met extra druk van buitenaf. “Het gaat er alleen maar om hoe ik naar mezelf kijk. Die druk leggen mensen nu op me, daar heb ik geen problemen mee. Het is de druk die ik op mijzelf leg. Samen met JP moet ik ervoor zorgen dat ik die onder controle blijf houden.”
Vanwege zijn prestatie is Noël van de een op de andere dag geen underdog meer. Dat merkt hij nu niet alleen door de vele interviewverzoeken, maar ook door de aandacht die hij kreeg tijdens afgelopen NK in Almere. “Waar ik normaal één van de judoka’s ben, was ik tijdens het NK ineens iemand waar alle kinderen naar opkijken. Dat vind ik echt fantastisch. Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger alle handtekeningen verzamelde op mijn tas, judopak, judoband en paspoort. Of opkeek naar Mark Huizinga, als hij aanwezig was bij een toernooi om de prijzen uit te reiken of handtekeningen uit te delen. Ik weet hoe speciaal dit is als kind en dat maakt het nu heel erg leuk om dit terug te geven aan de jeugd van nu.”
Hoe graag we ook stil willen blijven staan bij de prestatie van Noël, gaat het topsporttraject gewoon door. Ook bij de wereldkampioen ligt de focus inmiddels op de Olympische Spelen van volgend jaar. “Ik heb het gevoel dat ik iets bijzonders heb neergezet, maar ik voel me geen wereldkampioen. Het is nog niet doorgedrongen dat ik de beste van de wereld ben. Ik ben nog niet klaar en dat gevoel overheerst. Ik ga er alles aan doen om een medaille tijdens de Olympische Spelen te halen.”