Charella Westra neemt afscheid van topsport jiujitsu
Goud WK 2017
Zilver WK 2015 & 2019
Brons WK 2014 & 2018
Zilver EK 2013 & 2018
Brons EK 2017 & 2019
Charella Westra Een zilveren medaille op de WK jiujitsu was het laatste kunststukje van Charella Westra als top jiujitsuka. Na een imposante carrière nam ze eind vorig jaar afscheid van de wedstrijdsport. We spraken de wereldkampioene van 2017 over haar carrière en de reden van haar afscheid. Als vijfjarig meisje maakte Charella voor het eerst kennis met de budosport. Haar moeder deed destijds aan jiujitsu. Echter, was het iets minder geschikt als jeugdsport. Samen kozen ze daarom voor judo. Toen Charella wat ouder werd, begon ze jiujitsu met judo te combineren. Ondanks dat ze zich van haar 12e tot haar 16e vooral op het judo richtte besloot ze toch jiujitsu weer op te pakken. “Daar was ik ook een stuk beter in en ik vond het ook een stuk leuker”, zegt Charella met een lach in haar stem."
Wereldkampioen jiujitsu Groot gelijk zou ze krijgen. In 2017 werd Charella in Colombia wereldkampioen fighting in de klasse +70kg. Dat is dan ook de prestatie waar ze het meest trots op is. “Ik had toch wel een historie van elke keer tweede of derde worden. Dat begon een beetje vervelend te worden. De eerste keer dat je een medaille wint, ben je natuurlijk heel gelukkig en blij maar op een gegeven moment wil je ook een keer wat meer. Toen kwam eindelijk dat goud! Dat is toch waar ik het al die tijd voor deed.” Na die gouden medaille gaat Charella nog twee jaar door. “Helaas heb ik geen goud meer gewonnen, maar ik heb die plak wel! Ik weet ook niet of ik mijn carrière anders had kunnen afsluiten. Misschien had ik er dan nog wel een jaartje aan vast geplakt.”
Afscheid van de topsport
In november 2019 besluit de jiujitsuka een punt achter haar topsportcarrière te zetten. Een keuze die eigenlijk al twee jaar daarvoor genomen werd: “Door alle EK’s en WK’s zie je een hoop van de wereld. Dat vond ik ontzettend leuk. Ergens in mijn achterhoofd had ik het idee om nog een lange reis te maken. Mijn vriend vroeg mij “Waarom doen we dat dan niet gewoon?” Na die gouden medaille in 2017 heb ik besloten nog twee jaar door te gaan en dat we daarna een half jaar op reis zouden gaan.
“Begin januari vetrokken we voor ons avontuur. Helaas was dat door corona korter dan een half jaar. Uiteindelijk zijn we drie maanden weggeweest, wat ontzettend leuk was. Ook ga je op een gegeven moment wel heel lang mee en ook al vond ik het nog steeds heel leuk, er waren ook andere dingen in het leven die ik heel graag wilde doen.” Periode na haar afscheid Al die tijd heeft Charella heel veel plezier gehaald uit de sport, de wedstrijden, het spelletje dat je speelt met je tegenstander. “Het is niet nu ik gestopt ben dat ik denk ik doe het nooit meer”. Toch mist ze de topsport (nog) niet heel erg. Al kan dat ook best door corona komen geeft Charella aan. “Normaal heb je in december altijd een maand om bij te komen. Vervolgens ben ik in januari meteen weggegaan. Dan zit jiujitsu niet in je ritme en dan is het niet gek als je niet traint. In maart kwam ik terug en konden we nog steeds de mat niet op.
Vanaf juli mogen we weer en train ik ook gewoon nog elke week. Ik vind het hartstikke leuk. Ik verwachtte dat het moeilijkste zou zijn als er een EK of WK georganiseerd zou worden en dat ik er dan niet bij ben. Door corona zijn die evenementen er nog niet geweest. Ik heb dus langer de tijd om te wennen aan het idee dat ik niet deel zal nemen Misschien is dat dan ook wel een beetje een geluk bij een ongeluk.
"Het belangrijkste is doorzetten."
Voor de jiujitsuka’s die de top willen bereiken geeft Charella nog een belangrijke tip mee: “Het belangrijkste is doorzetten. Ook al klinkt dat misschien een beetje cliché. Ik heb ook heel veel momenten gehad dat ik dacht, en sorry voor mijn taalgebruik: wat kut is dit. Bijvoorbeeld als je naar aanloop van een EK of WK ineens een pak slaag krijgt op de training en je denkt wat is dit? Maar ook als je wel op een EK of WK staat en je verliest een finale. Dat is echt het verschrikkelijkste dat er is. Dat doet gewoon pijn. Dan denk je weleens 'waarom doe ik dit'. Dan moet je dat wel loslaten en die keer erna er weer gaan staan als je toch een keer eerste wil worden. Ik heb het heel leuk gehad in mijn sport maar ook wel dalen gekend. Ik denk dat als je echt iets graag wil dan moet je daar alles voor doen.”