Hoe bent u in aanraking met judo gekomen?
‘’Ik ben gaan judoën toen ik vijftien was.'' Aanleiding was een gebeurtenis in het zwembad Ozebi. ''Ik was met nog wat jongens een bal aan het overgooien totdat er twee grotere jongens kwamen die onze bal afpakten. Daar waren wij het natuurlijk niet mee eens en toen wij probeerden de bal terug te pakken werd ik onder water geduwd. Mijn enige kans om weg te komen was om hem in één keer in zijn gezicht beet te pakken, maar toen ik boven water kwam gaf hij mij een enorme beuk. Ook eén van mijn vrienden die me hielp. Uiteindelijk zaten wij ’s avonds met dikke lippen oliebollen te eten, het was op Oudjaarsdag. Ik zei toen tegen mijn moeder: Ik ga worstelen, want ik wil mijzelf kunnen verdedigen.”

‘’Ik woonde in de Klaverstraat in Utrecht en daar zat worstelvereniging de Halter om de hoek. Mijn moeder vond het maar niks dat ik op worstelen wilde. Ik ging toen maar voor judo. Naar mijn weten waren er destijds twee judoclubs in Utrecht. Judo Instituut Van Der Horst, waar ook Anton Geesink judo beoefende en waar destijds de meeste kampioenen vandaan kwamen, daarnaast had je Jan Snijders. Daar heb ik toen voor gekozen. Ik ben ook wedstrijden gaan judoën wat hartstikke leuk was, want dan kon je op zondagochtend met de beste van de club meetrainen, ik ook eenmaal met Geesink die er in 1 seconde een eind aan maakte. Hij trainde soms mee en werkte dan de hele rij van 15 tot 20 man in een minimum van tijd af.''

Vanaf die tijd voelde ik mij wel een stuk zekerder.’’ Vervolgens ben in februari 1959 in militaire dienst gegaan en was judo voor mij afgelopen. Later heb ik ooit nog een keer een half jaar gejudood toen ik in Hazerswoude woonde.’’

Sinds wanneer bent u weer begonnen?
‘’Ik ben sinds september 2018 weer gaan trainen. Ik ben van plan om de 1e dan te halen en dat wil ik dit jaar nog proberen. Momenteel train ik drie keer per week en ik kijk veel video’s van hoe ik technisch kan verbeteren.

Trainen bij John F Kleijn in Den Haag

‘’De club (John F Kleijn) ligt bij mij om de hoek, ideaal. Ik ben daar eens gaan kijken en dacht: dat is wel een judoschool waar ik zou willen zijn. De judoka’s met bruine en zwarte band waar ik nu mee judo vinden het heel mooi om zo’n ‘oude lul’ erbij te hebben. Want ja, ik ben wel veruit de oudste. Ik geloof dat de anderen tot 55 jaar oud zijn. Ik merk wel dat ik een beetje stijf ben geworden in mijn rug. Ik draai niet meer genoeg in, maar ben leergierig en heb een doel. Voor een judoka is een zwarte band wel iets dat je altijd wel wilt. Nu ik op latere leeftijd weer ben begonnen zou het leuk zijn om toch alsnog de zwarte band te halen.

Vast trainingsmaatje
''Ik heb één vaste partner waar ik enkele malen per week 1 a 1,5 uur mee oefen. Hij is 40 en heel technisch, ik ben inmiddels 80. Hij vindt het harstikke leuk om zo’n oude man training te geven. Hij zegt dat hij er ook van leert en wil zelf de 2e dan gaan doen.''

''Ik zit er natuurlijk ook niet op te wachten om te vaak of verkeerd geworpen te worden. Want als het een keer echt mis gaat zijn de gevolgen gewoon wat groter en kan ik het judo verder vergeten. Soms als hij me zegt: die worp, dan weet ik het gewoon niet. Ik heb veel moeite met de Japanse namen, wij leerden het in het Nederlands met eerste houdgreep e.d., die namen weet ik nog wel.''

Naar Japan afreizen
''Ik ben vaak in Japan geweest vanwege mijn werk (de meubelfabriek Pastoe). Ik heb daar vrienden wonen, vormgevers die voor Pastoe meubels ontwierpen, esthetisch mooie producten, die wij dan in de fabriek in Utrecht uitontwikkelden. Japan vind ik een fantastisch land, de schoonheid van de vormgeving en de schoonheid van judo.''

''Ik zou wel weer een keer de Kodokan willen bezoeken zodra ik die zwarte band heb.''