Zilver met een gouden randje
Sanne van Dijke wordt tweede op de EK in Praag
Op de één na hoogste trede van het EK podium in Praag staat een zichtbaar geëmotioneerde Sanne van Dijke. In een zwaar jaar waarin ze onder meer haar broer verliest, weet Van Dijke haar beste judo boven te halen en een zilveren medaille te winnen. Onderweg naar de finale verslaat ze de huidige wereldkampioen met een vol punt. We spraken de judoka van TeamNL over de winst van het zilver in de Tsjechische hoofdstad.
Goede voorbereiding In een jaar waarin de sport in Nederland volledig stil lag door het coronavirus, was ook voor Van Dijke de voorbereiding op een groot toernooi anders dan normaal het geval was. Toch ging de Nederlandse troef in de -70 kg categorie met een goed gevoel naar Praag. “Eigenlijk was mijn voorbereiding best wel prima. Natuurlijk waren er veel minder trainingskampen en internationale tegenstanders om mee te sparren dan normaal, maar op Papendal mochten we sinds de zomer gewoon wel alles doen.”
Ook over de komst van de nieuwe lichting instromers die sinds augustus meetrainen op Papendal is Van Dijke erg tevreden. “We hebben nu een prima groep op Papendal ,omdat er een nieuwe lichting is en ook omdat er weinig wedstrijden zijn. Normaal mis je best wel een grote groep die dan ergens een toernooi of trainingskamp draaien. Dat was nu niet het geval. Alleen de junioren een week weg voor de EK-21. Al die andere weken waren we wel echt met iedereen aanwezig dus konden we volop aan de gang. Dat was hartstikke fijn!”
De Europese kampioenschappen Ook met het ontbreken van internationale trainingspartners reist Van Dijke vol goede moed richting Praag. “Ik ging zeker met vertrouwen naar de EK. Ik dacht eigenlijk dat ik zou gaan winnen. Maar dat ging helaas niet door.” De wedstrijddag beleeft de Nederlandse bovendien niet heel anders dan normaal. ”Ja, je hebt een mondkapje op als je rondloopt of als je naar de wedstrijden zit te kijken maar verder blijft het hetzelfde spelletje. Op de mat is het gewoon jij en je tegenstander. Dat was niet echt anders dan normaal en ik voelde mij ook echt goed. Ik was gefocust op mezelf en bekeek het van wedstrijd per wedstrijd. Pas in de finale wist ik wat er aan de andere kant van het schema gebeurde. Daarvoor had ik daar niet naar gekeken.”
Extra speciale medaille Het sterke optreden kan Van Dijke in de finale niet omzetten in een tweede Europese titel. Toch is de Brabantse erg tevreden met de zilveren plak. “Voor mij is deze medaille extra speciaal. De reden waarom weten de meesten ondertussen wel”, geeft de judoka van TeamNL aan. “Het was een erg emotioneel jaar! Maar ik ben blij dat ik mij gewoon kon focussen op de EK en niet teveel geleid werd door mijn emotie. Dat zorgde ervoor dat ik goed kon trainen en dat ik op mijn judo kon blijven focussen. Na het toernooi kwam de klap wel drie keer zo hard aan. Ik ben een week helemaal kapot geweest. Meer dan alleen fysiek van de wedstrijden. Ik denk dat het ook vooral mentaal zijn tol had geëist. Na afloop kwamen al die gevoelens die ik een paar weken ‘geparkeerd’ had ineens aan de oppervlakte. De week na de EK heb ik iedere nacht 13 tot 14 uur geslapen. En dan nog moest ik de hele dag gapen. Het was echt wel een hele heftige tijd, fysiek en mentaal maar dat maakt die EK medaille ook extra bijzonder.”
Masters in Doha volgende doel De gedwongen quarantaine en bijbehorende rustperiode kwam Van Dijke niet ongunstig uit. “Een week met veel slaap, op de bank liggen en bijkomen heeft mij goed gedaan.”, geeft ze aan. Inmiddels is de TeamNL judoka alweer in volle voorbereiding op de Masters in Doha die in januari gepland staan. “Vanaf nu is het gewoon opstaan en weer door gaan.”