KENNISMAKEN MET..... Ferry Joosten
Ferry Joosten, de nieuwe voorzitter van de Nationale Commissie Aikido
Nationale Commissie Aikido
Ferry Joosten is de nieuwe voorzitter van de Nationale Commissie Aikido. Hij werd voorzitter in tijden van corona. Zelf staat hij nu 20 jaar op de mat: in 2003 begon Joosten bij Sportschool Aikido Sakura Nijmegen.
Waarom ben je voorzitter van NCA geworden?
Persoonlijk ben ik van mening dat als je vindt dat er iets moet gebeuren je op moet staan en actie moet nemen. Na een donkere corona-periode waarin de binding tussen de aikidoka’s lastig was, zag ik in deze stap als voorzitter de kans om de verbindingen te hernieuwen en zo gezamenlijk de toekomst in kunnen gaan.
Welke uitdagingen zie jij?
Na een lange periode waarin ook de budo-wereld zich enorm heeft moeten aanpassen, is het weer mogelijk om weer ouderwets de mat op te kunnen. Dat is een mooi gegeven, maar tegelijk zie ik dat deze corona-periode ook voor een grotere individualisering heeft gezorgd. Mensen zijn gestopt en de aanwas van nieuwe leden blijft achter. Ik denk dat hierin momenteel de grootste uitdaging schuilt. Hoe krijgen we mensen weer zover de drempel van de dojo over te stappen?
Jouw voorganger Siewert Baar zag vooral dat het nodig is om meer jeugd de mat op te krijgen. Dat lijkt nog steeds een actueel vraagstuk. Vind je dat ook? En wat is er nodig om aikido hipper, toegankelijker of leuker te maken voor jongeren?
Het zou voor het aikido mooi zijn om meer jeugd de mat op te krijgen, maar ik denk niet dat iets hipper of leuker gemaakt zou moeten worden. Het is wel interessant om goed de mogelijkheden te onderzoeken hoe we bepaalde doelgroepen goed kunnen bereiken. Tegelijkertijd ben ik ook van mening dat we ons niet blind moeten staren op één specifieke doelgroep; er moet vooral sprake zijn van een goede balans in leeftijden. Aikido moet van en voor iedereen kunnen zijn.
Het aikido binnen JBN viel samen met de connectie met een aantal Japanse leraren. Die zijn weggevallen. Wat bindt ons nu nog?
Ik zie dat er binnen de verschillende dojo’s veel georganiseerd wordt, en dat geeft voor mij een bepaalde passie weer die de mensen voor het aikido hebben. Echter denk ik dat de nationale stages de ideale mogelijkheden zijn om ons die binding te geven die we zoeken. Hier kunnen we elkaar ontmoeten en trainen met de mensen van andere dojo’s, en samen groeien.
Momenteel zijn we aan het kijken waar de behoeftes hierin onder de aikidoka’s liggen, zodat we daar op in kunnen spelen en zo de nationale stages ook weer als bindende factor te maken.
''Na een donkere corona-periode waarin de binding tussen de aikidoka’s lastig was, zag ik in deze stap als voorzitter de kans om de verbindingen te hernieuwen en zo gezamenlijk de toekomst in kunnen gaan.''
Is het niet nodig om eens op zoek te gaan naar een nieuwe, jonge, frisse leraar uit de hombu dojo?
De verbinding met de Hombu Dojo is van oorsprong erg belangrijk. Om een goede verbinding te houden, is een afgevaardigde vanuit Japan dan ook goed en dat is ook van de zaken waar we momenteel binnen de NCA naar kijken.
Zijn er naast uitdagingen op organisatorisch vlak ook persoonlijke uitdagingen in het aikido?
In de Corona-periode heeft mijn eigen leraar besloten te stoppen. Hierdoor ben ik, naast de dojo in Gennep, ook doorgegaan met de dojo in Nijmegen. De grootstepersoonlijke uitdaging ligt er op dit moment voor mij in om hier een goede balans in te creëren: een goede verdeling tussen het overbrengen van het aikido en mezelf blijven ontwikkelen. Voor mij als leraar is het namelijk erg belangrijk om ook zelf nog actief les te hebben en te blijven ontwikkelen. Voor mij is het erg belangrijk dat ik me kan blijven ontwikkelen, op welk gebied dan ook. Binnen het aikido heb ik altijd dat gevoel gehad, zoals op technisch vlak, maar ook op persoonlijk vlak. Zolang ik het gevoel heb dat deze beweging er is, zal aikido voor mij interessant blijven.
Je geeft zelf les, wat typeert jouw stijl en wat is hetgeen dat jij wilt doorgeven?
Zelf ben ik door mijn eigen leraar opgevoed in de stijl van Tamura Sensei, wat voor mij staat voor een erg technische benadering voor het aikido. Dit is ook hoe ik zelf ook lesgeef. Belangrijker nog dan het technische aspect is dat ik voor iedereen oog probeer te hebben. Ik probeer daarbij vooral over te brengen dat we allemaal anders zijn, en dat dit oké is.