KENNISMAKEN MET..... Thea Huizinga
Lid Nationale Veteranen Commissie Budo (NVCB)
Mijn beleving van het judo
Interview door Albert te Pas
Mijn naam is Thea Huizinga, geboren in 1953 te Amsterdam en opgegroeid in Zwanenburg (onder de rook van Schiphol).
Ik woon nu al weer 35 jaar in het mooie dorpje Zorgvlied aan de rand van het Drents Friese Wold in de gemeente Westerveld.
Mijn eerste kennismaking met het judo was ongeveer 50 jaar geleden. Ik was verkeersassistente bij de Gemeentepolitie in Amsterdam en kreeg daar als onderdeel van het werk les in zelfverdediging, wat toen neerkwam op judo en een beetje jiujitsu.
Veel verder dan de oranje band ben ik niet gekomen, niet omdat ik judo niet leuk meer vond, maar omdat ik mijn huidige echtgenoot leerde kennen en ben verhuisd naar Kootwijk. Wonend in een heel klein dorpje en zonder auto kwam er niets meer van het meedoen aan welke sport dan ook.
"Ik was direct erg geboeid door judo en had thuis een paar matrassen op de zolder waar ik het vallen oefende. Dat vallen was toen een zeer belangrijk onderdeel van het judo, waar nu, naar mijn mening niet altijd voldoende aandacht aan wordt besteed."
Na nog een verhuizing naar het dorp Lippenhuizen in Friesland, kregen we twee zoons en na onze verhuizing naar Zorgvlied kregen we er nog eentje. Toen de jongens na het behalen van hun zwemdiploma een sport moesten kiezen, kwam ik al gauw op het idee om naar een judoclub te zoeken. Ik vond deze in het dorp Diever, bij Judovereniging Jigotai. Gelukkig waren de jongens ook direct enthousiast en gingen ze graag wekelijks naar de club.
Het duurde niet lang voordat ik gevraagd werd om plaats te nemen in het bestuur en vanaf begin 1992 zit ik in het bestuur als secretaris.
Inmiddels was ook mijn man judoka geworden (we hadden hem een judopak voor zijn verjaardag cadeau gedaan) en zo waren we alle 5 betrokken bij de club en hebben we samen veel als vrijwilliger opgetreden. Jaarlijks organiseerden we een regionaal toernooi en een judoweekend voor de eigen leden. Ook organiseerden we jaarlijks 4 à 5 opstaptoernooien samen met 4 andere clubs. De middelste zoon had redelijk judotalent en heeft een aantal jaren op de districtstraining gezeten. Vanwege een hernia moest hij helaas het judo opgeven, wat hem nog steeds spijt.
De oudste zoon is nog actief in het judo, hij is nu lid van judoschool Assen en onze beide kleinkinderen zitten op judo bij Roel van Alff in Smilde. Doordat ik ook als begeleider mee ging naar toernooien leerde ik de mensen van het DWOC (Districts Wedstrijd Organisatorische Commissie) kennen en werd ik gevraagd om lid te worden. Wanneer dat was, weet ik niet meer precies, maar enige tijd later, in 2004, ben ik ook districtssecretaris geworden. Dit doe ik nog steeds met veel plezier, al zou het wel eens tijd worden dat iemand anders het stokje over zou nemen.
De toekomst van de JBN ziet er, naar mijn idee, niet goed uit. Het afnemende aantal leden en het geruzie in de bondsraad zorgt ervoor dat het niet goed gaat met de bond. Als iedere club eens zou beginnen met het opgeven van al hun leden bij de bond, zou er al heel wat meer geld in kas zijn om leuke en mooie dingen te organiseren.
"Ik zou alle clubs willen aansporen om hun leden op te geven bij de JBN, want als het zo doorgaat is er straks helemaal geen bond meer en wordt de budosport tot een kleine hobby voor een enkeling, zonder districts- of nationale kampioenschappen."
Iedereen kan zich, gratis en zonder contributie, laten registreren als Budoveteraan bij de NVCB. Aanmelden via E-mail: Budoveteranen@gmail.com Informatie volgen via Facebook: Nationale Veteranen Commissie Budo Ook via het enige Nederlandse Budo Magazine van de NVJJL En natuurlijk ook op de JBN-site