“Het plezier staat voorop” Eugène du Long 50 jaar op de tatami

Het aikido in Nederland is continu in beweging. Voor het JBN Magazine spraken we met een van de mannen van het eerste uur die nog steeds actief is op de mat en werkt aan zijn legacy: Eugène du Long. Hij heeft de 7e dan aikido en is vorige maand bevorderd tot 8e dan Ki-aikido door Ki no Kenkyukai Musubi. De laatste decennia wordt het stiller op de tatami. Met de opkomst van smartphones en social media vijftien jaar terug is het aantal aikidoka gestaag afgenomen. Corona en de lockdowns hebben daar nog een schepje bovenop gedaan. Is dat erg? Volgens Du Long niet per se. “Ik ben anders les gaan geven,” zegt Du Long hierover. “Waar ik vroeger wel lesgaf in binnen- en buitenland aan hele grote groepen, begeleid ik nu lessen waar we met zijn zessen trainen. Van klassikaal lesgeven, ga ik nu de diepte in en dat brengt nieuw plezier in wat ik doe”. Du Long staat zelf al bijna vijftig jaar op de mat waarvan het grootste deel als leraar. Hij startte begin jaren zeventig bij Will Stoelman, trainde later bij Katsuaki Asai in Duitsland en stapte over naar Koichi Tohei en uiteindelijk naar Kenjiro Yoshigasaki in België. Du Long zegt zich schatplichtig te voelen aan de verschillende leraren en stijlen waarmee hij trainde. “Mijn aikido is een mengelmoes van wat ik heb geleerd.” Zijn leraren zorgden voor diepe inzichten die het aikido van Du Long ingrijpend veranderde. “Door Tohei leerde ik dat het aikido heel anders is dan ik me eerst had voorgesteld. In een van zijn lessen gebeurde er iets bijzonders. Ik viel hem aan en kwam in een wervelstorm terecht. Er was geen botsing, geen harde klap, alleen maar een zachte wervelwind waardoor ik door de zaal vloog. Als uke bij Tohei voelde ik de kracht van zachtheid, waarbij je de harmonie in de techniek ervaart.” Een inzicht dat Du Long kreeg door Tohei en Yoshigasaki is dat aikido niet gaat over het domineren van de ander of zelfs gebruik maken van de energie van de ander, zoals het vaak wel wordt voorgesteld. “Door aikido kan je je partner sterker maken. Dat is heel anders dan bij judo waar je juist de zwakte van de tegenstander gebruikt. Bij aikido blijft je partner in goede conditie als je hem of haar op de juiste manier gooit. Het gaat niet om balans verstoren. Mijn visie is dat je samen iets ontwikkelt bij aikido.” In de dojo die Du Long in zijn tuin heeft gebouwd, krijgt iedereen gerichte aandacht. De aandacht gaat minder uit naar technieken en meer naar ieders individuele potentieel. “Het is heel uitdagend om zo gericht te trainen en soms ook frustrerend. Tot op de millimeter kijken we wat er gebeurt bij het uitvoeren van een techniek. Het plezier staat voorop: heb je geen plezier, dan blokkeer je en is er verharding. In deze wereld is al te veel verharding. Wanneer je plezier hebt, dan sta je open voor wat er maar komt.”